بررسی درصد فراوانی نسبی و شاخص‌های تنوع زیستی پرندگان آبزی و کنار‌آبزی

پرندگان آبزی و کنارآبزی، شاخص‌ترین گروه جانوری برای تشخیص تغییرات اکولوژیک در محیط‌های مانگرو به شمار می‌آیند. برای تعیین میزان تغییرات درشاخص‌های تنوع زیست یپرندگان آبزی وکنارآبزی وفراوانی نسبی آن‌ها درمنطقه حفاظت ‌شده حرا، آمار سرشماری نیمه زمستانه در بازه زمانی 6 ساله (1390-1385) مورد بررسی قرار گرفت. میانگین مشاهدات درطول این بازه زمانی ‌‌68/4463 ± 12836‌‌‌ قطعه ‌‌‌محاسبه‌‌گردید. ‌گونه‌های‌ ‌Egrettagularis، Charadriusmongolus ،Calidrisalpina،Laruscachinnan و ‏Sternanilotica به ترتیب از تیره حواصیلیان ،سلیمیان، آبچلیکیان، کاکاییان و پرستودریاییان فراوانترین گونه‌ها بوده‌اند. آنالیز نسبت‌های تشابهSIMPER نشان دادکه درصدمتوسط نسبت تشابه 90/ 62درصد بوده وفراوان‏ترین گونه –هادرطول این بازه زمانی بهتر تیبسلیم خرچنگ‌خوار Dromasardeola‌ ،تلیله‌شکم‌سیاه Calidrisalpinaوگیلان شاه بزرگNumeniusarquata بوده‌اند (بر اساس آنالیز نسبت‌های تشابه به ترتیب 58/18، 92/13 و 69/10 درصد). چهار گونه سلیم خرچنگ‌خوار، تلیله شکم‏سیاه ، گیلانشاه بزرگ و آبچلیک نوک‌سر بالا بیش از 50 درصد مشاهدات پرندگان را شامل می‌شوند. بررسی شاخص‌های تنوع مشخص کردکه تنوع درسال 1390(2012) درمقایسه باسال‌های دیگربیش‌تربودکه درآن شاخص‌های شانون وینر(H') ،سیمپسون (D) ومکینتاش (D) به ترتیب 99/2، 31/14، 74/0؛ شاخص‌های غنای گونه‌ای که همان فراوان یگونه‌ای بود وشاخص‌های یکنواخت یپایلو (J') و مکینتاش (E) به ترتیب 73،41 /0 و 86/0 محاسبه گردید. علاوه براین،نمودارحاصل ازمرتب‌سازی تنوع زیستی به روشRenyi نشان دادکه سال‌1390 دارای بیش‌ترین تنوع بوده است.آنالیز SHEنیزبیان‌کننده این موضوع بودکه مؤلفه‌های موثربرشاخص عددی تنوع گونه‌ای ، مؤلفه‌های غنا ویکنواختی گونه‌ای بوده‌اند.